අසම්මත සිතුවිලි
දරන්නේත් වෙමි..,
වස විස බොන්නේත් වෙමි..
එවන් වූ මට
සැළමුතු ලිහිණි පෙම කුමකටද..?
අකැපය මේ සියලු දෙය.....
අතොරක් නැතිව ඇද හැලෙන
හිම පියලි වරුසාව.....
කොළොම්තොට
ගිනිගහන දුහුවිලි සුලඟක
උණුහුමට තුරුලු වෙමි....
මගෙ දෙපා දෙස බලමි,
මුල් ඇදී තිබේදැයි විමසමි...
තවම නැත.
මම යහතින්ය...
හෙට දින මේ හැර අන් බිමකදී
උපදිනා සිතුවිලි
අවලංගු වේදැයි නොදන්නෙමි....
සීතල ඉරාගෙන එන
මතකයක උණුහුම
බිඳුණු හදවත මත
හාද්දක් තවරයි....
ජීවිතේ වෙහෙසයි
පිළිගන්න අකමැති උන්ට ඇත්ත තිත්තයි බන්... අනිත් උන්ට එහෙම නෑ...
ReplyDelete